Μαθήματα γευσιγνωσίας της μνήμης σε δυο λεπτά.

Ώρα δυο παρά κάτι θύμησες.

Θολός αέρας και αψύς καπνός,

να γδέρνουν καυτά μονοπάτια στη γλώσσα.
Έξω, στιλπνό, μαύρο τ΄ αγιάζι, μα μέσα ζεματά η προσμονή.
Νικοτινούχος ζάλη.
Γεύση, πικρή.

Χρυσός λυκίσκος και οινόπνευμα.
Ένα κοφτό ανατρίχιασμα, χωμάτινο νανούρισμα.

Ζεστές αναπνοές και παγωμένες ψευδαισθήσεις.
Μαζί.
Γεύση, στυφή.

Αλκοολικό ταξίδι, πρόσθιος λοβός – αμυγδαλή,

Χωρίς επιστροφή.

και εκεί, σκιές οικείες σαρκώνονται νωχελικά.
Γραπώνονται στην άκρη του λογισμού και περιπαίζουν.

Επίγευση, γλυκόπικρη.

Ώρα, δύο ακριβώς.