Κάπου ανάμεσα στο δάσος του ασυνείδητου και τη πολιτεία του πρέπει,σε ένα χρόνο απροσδιόριστο, πάντα κάπου μεταξύ μέρας και νύχτας,
είναι στημένη η Λαιμητόμος.
Ένας κόκκινος ήλιος τη φωτίζει δαιμονισμένα και κρύβει πάντοτε το αίμα που την λούζει.
Εκεί, οδηγούνται οι ιδέες, τα όνειρα, οι ευχές, οι πόθοι και τα οράματα και εκτελούνται.
Τα κομμένα κεφάλια τα θάβουν στη βάση της, ενώ τα κορμιά τα αφήνουν σε στοίβες άταφα,
και καθώς το αίμα στραγγίζει από μέσα τους και χύνεται στο έδαφος, ποτίζει τα κεφάλια...
Εκεί, στα πόδια της Καρμανιόλας, λένε οι τρελοί πως φυτρώνει η Τέχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου