Confiteor

"Confiteor Deo Omnipotenti,
Quia Peccavi nimis,
Cogitatione,
Verbo et Opera..."

"Ομολογώ στον Παντοδύναμο Θεό,
Πως έχω αμαρτήσει,
Με την Σκέψη,
Τον Λόγο και τς Πράξεις..."


Δεν πιστεύω στον Θεό, με τον συμβατικό τρόπο, δεν πηγαίνω σε εκκλησίες, και αν και πιστεύω στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης, έχω επιλέξει να μην της δίνω όνομα...
Παρ'όλα αυτά, ο ψαλμός αυτός, όταν τον διάβασα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση... Δεν έχει να κάνει με την εξομολόγηση στον θεό μιας αμαρτίας, όσο με την εξομολόγηση αυτής, στον ίδιο σου τον εαυτό...
Έτσι και εγώ, έχω αμαρτήσει, έτσι και εσύ, που διαβάζεις τώρα...
Και όταν μιλάω για αμαρτία, δεν αναφέρομαι στην βιβλική της έννοια. Αποβάλλω απο αυτήν κάθε ιχνος θρησκευτικού ή δογματικού υπόβαθρου και την παρουσιάζω με την καθαρή σημασία της.
Ξεστράτισμα.
Λάθος.
Αποτυχία.
Ύπ'αυτή την έννοια δεν γνωρίζω αν είμαι καλή ή όχι... Το να ισχυριστώ κάτι τετοιο θα είναι άκρως αλαζονικό, και λάθος από μόνο του. Εγώ μπορώ απλά να εικάζω.
Οι άλλοι και ο Χρόνος είναι αυτοί που θα κρίνουν τελικά... Σίγουρα έχω αμαρτήσει... Στο κάτω κάτω ανθρωπος είμαι, τα λάθη είναι στην φύση του ανθρώπου...
Αλλά απ'την άλλη, τι είναι λάθος και τι σωστο; Πώς μπορούμε να κρίνουμε; Η ηθική για εμένα είναι μια πολύ υποκειμενική έννοια...