Εγώ το έχω το πρόβλημα ή όλοι οι άλλοι;

Όπως είπα, εγώ έχω το πρόβλημα ή όλοι οι άλλοι; Πιθανότατα εγώ, δεδομένου του έχω την τάση να ξεμένω στο παρελθόν! Να'μαι λοιπόν καθισμένη Σε ένα μπαράκι να ακούω τα τελευταία χιτάκια του κλαμπ και όχι μόνο (γαμώ τους Βέγκας! Πραγματικά δν τους μπορώ), με παλιούς και νέους φίλους, και να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου... Κάθονται όλοι, σκορπισμένοι σε παρεούλες, ψιλολικνίζονται στην μουσική, και ανταλλασουν καμια δυό κουβεντούλες... Δεν συγκινούμαι. Δεν υπάρχει κανένας αυθεντικός ενθουσιασμός, απ'αυτούς που είναι μεταδοτικοι, και ξεσηκώνουν και εσένα. Αναρωτιέμαι τώρα εγώ: ζουν πραγματικά; Διασκεδάζουν; Ή απλά αυτή είναι η ιδέα που τους έχει επιβληθεί από παντού για την έννοια της διασκέδασης; Η κοινωνία μας, οι επιρροές που μας ασκεί, ως ενός σημείου μας επιβάλλει κάποιες σταθερές... Διασκέδαση= κλάμπ λόγου χάρη... Δεν ξέρω πιθανότατα εγώ να έχω το πρόβλημα, αλλά αύτος ο τρόπος διασκέδασης ουδέποτε με συνεπαιρνε... Είναι... Υπερβολικά τυποποιημένος θα έλεγα... Και εγώ βασίζω την διασκέδαση σε μια καλή επικοινωνία με τον άλλο, κάτι που απλά δεν μπορει να επιτευχθεί έτσι... Έτσι αναρωτιέμαι, ζουν; Γυρνάνε σπίτι και αισθάνονται γεμάτοι; Ή απλά είναι για αυτούς ένα και το αυτό;
Ας αλλάξω όμως λίγο θέμα. Με βλέπω με τους φίλους μου, και όσο μας βλέπω συνειδητοποιώ ποοοόσο έχουν περάσει τα χρόνια. Έχουμε αλλάξει όλοι απίστευτα. Από κάθε άποψη! Ακόμα τους λατρεύω, αλλά αισθάνομαι πως αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε... Δεν μιλάω φυσικά με την κυριολεκτική έννοια της λέξης! Αλλά με την πιο εσωτερική έννοια, δεν υπάρχει το ίδιο δέσιμο που υπήρχε παλιά... Δν ξέρω πως να το πω αλλά ας πούμε πως υποσυνείδητα νιώθω πως κάτι δεν είναι σωστό... Κάτι λείπει... Δεν μου αρέσει αυτό... Τα vibes έχουν αλλάξει... Όπως είπα παραπάνω κατά πάσα πιθανότητα είναι δικό μου το πρόβλημα, που δεν μπορώ να δεχτώ τις αλλαγές που επιφέρει ο χρόνος, αλλά έχω την αίσθηση πως χάνουμε σταδιακά την ταυτότητά μας, αλλοτριωνόμαστε, και γινόμαστε μια από τα ίδια... Χμμμ... Η μουσική και το πληκτρολόγιο του κινιτού δεν με βοηθάνε καθόλου στο να γράψω κάτι με ειρμό, αλλά απλά ήθελα να γράψω κάποιους προβληματισμους μου...
Τέλος πάντων σταματάω το παραλλήριμα πρίξιμο πριν με πάρουν με τις λεμονόκουπες οι ελάχιστοι αναγνώστες μου :-P! Άντε καληνύχτες λοιπόν!