.... Δεν καταλαβάινεις ακόμα... Ρωτας γιατί δεν σου εξηγώ λοιπόν. Ω, μα τα λόγια είναι ενίοτε περιττά... Κοίτα γύρω σου! Ακου! Δεν καταλαβαίνεις ακόμα... Τι να δεις και τι να ακούσεις ρωτάς... Δεν σε παρεξηγώ. Οι ανθρωποι εχουν το κακό συνήθειο να κοιτάνε αλλά να μην βλέπουν. Να ακούν αλλά να μην αφουγκράζονται. Οχι, δεν θα σε κρίνω, μιας και εγω εχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου ένοχο του ίδιου ακριβώς παραπτώματος...
Θα σε βοηθήσω λοιπόν.
Κοίτα γύρω σου.
Τους τάφους, κοίτα ομως! Μην ρίχνεις απλά φευγαλέες ματιές... Διαβασε τις επιγραφές στο κιτρινισμένο μάρμαρο... Αυτες οι πλάκες στεγάζουν από κάτω τους λείψανα ανθρώπων. Ανθρώπων σαν εμενα και εσένα... Δες τα ειδωλα τους, αποτυπωμένα αιωνίως στο ξεθωριασμένο φωτογραφικό χαρτί... Άλλοι οταν ήρθαν εδώ ήταν ήδη σε σεβάσμια ηλικία.... Άλλοι πάλι απελπιστικά νέοι... Άλλοι ήρθαν εδώ ευτυχισμένοι, και αλλοι βουτιγμένοι στην δυστυχία... Τόσες αντιθέσεις! Και όμως όλοι έχουν μια ιστορία να σου πούν... Την Ιστορία τους...
Βλέπω αρχίζεις να καταλαβαίνεις πού το πάω. Χαίρομαι! Οχι, όχι, σε παρακαλώ μην μπαίνεις στον κόπο να το αρνηθείς! Αρχίζεις να καταλαβαίνεις. Φαίνεται ξεκάθαρα στο βλέμμα σου!
Οι Νεκροί λοιπόν, έχουν ο καθένας απο μια ιστορία να σου πουν... Ακουσε τους! Οχι! Όχι, μην μου γυρνάς την πλάτη! Ακου με! Αν φύγεις τώρα, θα το μετανιώσεις αργά ή γρήγορα! Άκου τους!
Κλείσε τα μάτια σου... Δεν ακούς τίποτα; Συγκεντρώσου! Ακου τον ήχο του ανέμου καθώς περνάει απαλά ανάμεσα απ' τις ταφόπλακες. Άκου το ήσυχο θρόισμα από τα αγριόχορτα, και από τα κλαδία των κυπαρισιών... Είναι οι νεκροί, που σου λένε την ιστορία τους! Άκουσέ τους!
Ο Ένας, αυτός, που ο τάφος του βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου, σου μιλαει. Λέει πως πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία! Είχε όσα πλούτη θα μπορούσε να ονειρευτεί κανεις. Αλλά πολύ αργά συνειδητοποίησε πως η ζωή του ήταν κενή... Είχε πέσει με τα μουτρα στην δουλειά. Να πετύχει, να βγάλει χρήματα! Χρήματα... Αυτό ειναι το μονο που αξίζει στην κοινωνία μας. Αγάπη; Δεν εχω χρονο για ανοησίες! Έτσι έλεγε. Ο Χρόνος είναι χρήμα, και τετοια βασικά αισθήματα είναι σπατάλη χρονου. Ολη του η ζωή ενα γραφειο. Χαρτία. Αριθμοι. Συμβόλαια. Αρχιτέκτονας ήθελε να γίνει, αλλα
Θα σε βοηθήσω λοιπόν.
Κοίτα γύρω σου.
Τους τάφους, κοίτα ομως! Μην ρίχνεις απλά φευγαλέες ματιές... Διαβασε τις επιγραφές στο κιτρινισμένο μάρμαρο... Αυτες οι πλάκες στεγάζουν από κάτω τους λείψανα ανθρώπων. Ανθρώπων σαν εμενα και εσένα... Δες τα ειδωλα τους, αποτυπωμένα αιωνίως στο ξεθωριασμένο φωτογραφικό χαρτί... Άλλοι οταν ήρθαν εδώ ήταν ήδη σε σεβάσμια ηλικία.... Άλλοι πάλι απελπιστικά νέοι... Άλλοι ήρθαν εδώ ευτυχισμένοι, και αλλοι βουτιγμένοι στην δυστυχία... Τόσες αντιθέσεις! Και όμως όλοι έχουν μια ιστορία να σου πούν... Την Ιστορία τους...
Βλέπω αρχίζεις να καταλαβαίνεις πού το πάω. Χαίρομαι! Οχι, όχι, σε παρακαλώ μην μπαίνεις στον κόπο να το αρνηθείς! Αρχίζεις να καταλαβαίνεις. Φαίνεται ξεκάθαρα στο βλέμμα σου!
Οι Νεκροί λοιπόν, έχουν ο καθένας απο μια ιστορία να σου πουν... Ακουσε τους! Οχι! Όχι, μην μου γυρνάς την πλάτη! Ακου με! Αν φύγεις τώρα, θα το μετανιώσεις αργά ή γρήγορα! Άκου τους!
Κλείσε τα μάτια σου... Δεν ακούς τίποτα; Συγκεντρώσου! Ακου τον ήχο του ανέμου καθώς περνάει απαλά ανάμεσα απ' τις ταφόπλακες. Άκου το ήσυχο θρόισμα από τα αγριόχορτα, και από τα κλαδία των κυπαρισιών... Είναι οι νεκροί, που σου λένε την ιστορία τους! Άκουσέ τους!
Ο Ένας, αυτός, που ο τάφος του βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου, σου μιλαει. Λέει πως πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία! Είχε όσα πλούτη θα μπορούσε να ονειρευτεί κανεις. Αλλά πολύ αργά συνειδητοποίησε πως η ζωή του ήταν κενή... Είχε πέσει με τα μουτρα στην δουλειά. Να πετύχει, να βγάλει χρήματα! Χρήματα... Αυτό ειναι το μονο που αξίζει στην κοινωνία μας. Αγάπη; Δεν εχω χρονο για ανοησίες! Έτσι έλεγε. Ο Χρόνος είναι χρήμα, και τετοια βασικά αισθήματα είναι σπατάλη χρονου. Ολη του η ζωή ενα γραφειο. Χαρτία. Αριθμοι. Συμβόλαια. Αρχιτέκτονας ήθελε να γίνει, αλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου