Αρχιτέκτονας ήθελε να γινει, αλλα ποιός εβρισκε δουλειά ως αρχιτέκτονας στην εποχή του; Αφού είχε δουλειά στρωμένη στην οικογενειακή επιχείρηση; Δεν ήταν εποχή για όνειρα ειπε στον εαυτό του... Άκου την θλίψη στην φωνή του καθώς σου μιλάει...
Άκου τώρα και τον άλλο, ναί, αυτον που κειτεται σε εκείνον τον φτωχό τάφο, κάτω απο το δέντρο. Δεν έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα, λέει, αλλά έφυγε γεμάτος ικανοποίηση. Φτώχός ήταν, αλλά δεν τον πείραζε. Ειχέ την γυναίκα και τα παιδιά του, που τα λατρευε, και τον λάτρευαν. Καλους φιλους που τον στήριζαν. Ναυτικός ήταν. Η θαλασσα ηταν η δευτερη αγαπη του μετα την γυναίκα τουν. Τελικά αυτή τον πήρε στο τέλος στα βάθη της αγκαλιάς της, αλλά δεν μετανιώνει για τις επιλογες του. Έζησε την ζωή του. Το μόνο που τον θλιβει λεει, ακου τον, ειναι που δεν προλαβε να δει τα παιδια του να μεγαλωνουν...
Γιατι σκοτεινιασε ετσι ξαφνικα το πρόσωπό σου; Μην μου πεις. Ξέρω. Ρητωρική η ερώτησή μου... Α! Ακου! Θελει και άλλος να σου μιλήσει! Αυτός, που ο τάφος του βρίσκεται εκεί στο βάθος! Ακούς; Ήταν πλούσιος λέει. Θα μπορούσε να έχει ό,τι επιθυμούσε στα πόδια του... Αλλά επέλεξε τις εφήμερες ανούσιες απολαύσεις, την οκνηρία και τον δρόμο της αυτοκαταστροφής... Ναρκωτικά. Ασε τις φιλοδοξίες και τα ονειρα για αλλη μέρα... Η ζωή ειναι μπροστά μου! Και βυθιζόταν σ'ενα ακόμα τοξικό ονειρο... Και αύριο μέρα είναι... Η ζωή είναι μεγάλη... Μια μέρα βρήκαν το άψυχο σώμα του, λέει με πικρία, στο δωμάτιο του, στο σπίτι του, μεσά στην χλιδή. Υπερβολική δοση αποφάνθηκε ο ιατροδικαστής. Ήταν μόλις εικοσιδυό. Ακούς την απελπισία στην φωνή του; Από τότε προσεύχεται να του διδόταν μια ακόμα ευκαιρία... Αλλά καμία απαντηση δεν περνει...
Άκου τώρα και τον άλλο, ναί, αυτον που κειτεται σε εκείνον τον φτωχό τάφο, κάτω απο το δέντρο. Δεν έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα, λέει, αλλά έφυγε γεμάτος ικανοποίηση. Φτώχός ήταν, αλλά δεν τον πείραζε. Ειχέ την γυναίκα και τα παιδιά του, που τα λατρευε, και τον λάτρευαν. Καλους φιλους που τον στήριζαν. Ναυτικός ήταν. Η θαλασσα ηταν η δευτερη αγαπη του μετα την γυναίκα τουν. Τελικά αυτή τον πήρε στο τέλος στα βάθη της αγκαλιάς της, αλλά δεν μετανιώνει για τις επιλογες του. Έζησε την ζωή του. Το μόνο που τον θλιβει λεει, ακου τον, ειναι που δεν προλαβε να δει τα παιδια του να μεγαλωνουν...
Γιατι σκοτεινιασε ετσι ξαφνικα το πρόσωπό σου; Μην μου πεις. Ξέρω. Ρητωρική η ερώτησή μου... Α! Ακου! Θελει και άλλος να σου μιλήσει! Αυτός, που ο τάφος του βρίσκεται εκεί στο βάθος! Ακούς; Ήταν πλούσιος λέει. Θα μπορούσε να έχει ό,τι επιθυμούσε στα πόδια του... Αλλά επέλεξε τις εφήμερες ανούσιες απολαύσεις, την οκνηρία και τον δρόμο της αυτοκαταστροφής... Ναρκωτικά. Ασε τις φιλοδοξίες και τα ονειρα για αλλη μέρα... Η ζωή ειναι μπροστά μου! Και βυθιζόταν σ'ενα ακόμα τοξικό ονειρο... Και αύριο μέρα είναι... Η ζωή είναι μεγάλη... Μια μέρα βρήκαν το άψυχο σώμα του, λέει με πικρία, στο δωμάτιο του, στο σπίτι του, μεσά στην χλιδή. Υπερβολική δοση αποφάνθηκε ο ιατροδικαστής. Ήταν μόλις εικοσιδυό. Ακούς την απελπισία στην φωνή του; Από τότε προσεύχεται να του διδόταν μια ακόμα ευκαιρία... Αλλά καμία απαντηση δεν περνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου